''Ακούει φωνές''

Πολλά παιδιά «ακούνε φωνές», αλλά τα περισσότερα δεν ενοχλούνται

Σχεδόν 1 στα 10 παιδιά ηλικίας 7-8 ετών ακούνε φωνές που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, σύμφωνα με νέα μελέτη. Ωστόσο, τα περισσότερα δεν ενοχλούνται από αυτές, ούτε βρίσκουν ότι οι φωνές παρεμβαίνουν στη σκέψη τους.

«Οι φωνές αυτές έχουν γενικά περιορισμένες επιπτώσεις στην καθημερινή τους ζωή» δηλώνει η Agna Bartels-Velthuis του Πανεπιστημιακού Ιατρικού Κέντρου του Groningen στην Ολλανδία.
Προσθέτει ότι οι γονείς των παιδιών που ακούνε φωνές δεν χρειάζεται να ανησυχούν ιδιαίτερα. «Στις περισσότερες περιπτώσεις οι φωνές απλά εξαφανίζονται. Θα τους συμβούλευα να καθησυχάσουν το παιδί τους και να το παρακολουθούν προσεκτικά.»
Όπως γράφουν οι ερευνητές στο British Journal of Psychiatry, έως και 16% των ψυχικά υγιών παιδιών και εφήβων μπορεί να ακούνε φωνές. Παρόλο που κάτι τέτοιο μπορεί να είναι ένδειξη αυξημένου κινδύνου για σχιζοφρένεια και άλλες ψυχωσικές διαταραχές στη μετέπειτα ζωή, η «συντριπτική πλειοψηφία» των παιδιών που έχουν τέτοιες εμπειρίες δεν αναπτύσσουν ποτέ ψυχική νόσο.
Για να διερευνήσουν περαιτέρω πόσο συχνές είναι αυτές οι «ακουστικές φωνητικές ψευδαισθήσεις» και κατά πόσο σχετίζονται με αναπτυξιακούς και συμπεριφορικούς παράγοντες, οι ερευνητές εξέτασαν 3.870 παιδιά του δημοτικού σχολείου στο Groningen. Όλα τα παιδιά ερωτήθηκαν αν τον τελευταίο χρόνο είχαν ακούσει «μία ή περισσότερες φωνές που μόνο εσύ άκουγες και κανένας άλλος».
Το 9% των παιδιών απάντησε ναι. Από αυτά τα παιδιά που απάντησαν ναι, μόνο 15% είπαν ότι οι φωνές τα έκαναν να υποφέρουν και 19% είπαν ότι οι φωνές επηρέαζαν τις σκέψεις τους. Τα αγόρια και τα κορίτσια είχαν ίσες πιθανότητες να αναφέρουν ότι ακούνε φωνές, αλλά τα κορίτσια είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν αίσθημα δυστυχίας και άγχους εξαιτίας των φωνών.
Αν και προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει τις επιπλοκές στη μήτρα ή στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας με την πιθανότητα του παιδιού να ακούει φωνές, η Bartels-Velthuis και η ομάδα της δεν βρήκαν τέτοια σχέση. Η ερευνήτρια σχολίασε ότι, παρόλο που η ίδια και οι συνάδελφοί της θα περίμεναν να βρουν μεγαλύτερη συχνότητα του φαινομένου στα παιδιά αστικών περιοχών από ό,τι στα παιδιά αγροτικών περιοχών, «προς έκπληξή τους, συνέβαινε το αντίθετο στο δείγμα τους και δεν μπορούν να εξηγήσουν αυτό το εύρημα».
Αν και τα παιδιά αστικών περιοχών είχαν λιγότερες πιθανότητες να ακούνε φωνές, όταν άκουγαν, οι φωνές αυτές τα ενοχλούσαν περισσότερο. Είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν ότι ακούνε αρκετές φωνές συγχρόνως, φωνές που μιλάνε για περισσότερη ώρα και φωνές που παρεμβαίνουν στη σκέψη τους.
Αυτή η μεγαλύτερη σοβαρότητα δείχνει ότι τα παιδιά αστικών περιοχών που ακούνε φωνές μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν ψυχωσική νόσο, δηλώνουν οι ερευνητές.
Η Bartels-Velthuis και η ομάδα της πραγματοποιούν τώρα μια μελέτη πενταετούς παρακολούθησης των παιδιών για να δουν πώς εξελίσσεται το άκουσμα των φωνών και τι επίδραση έχει, αν έχει, στη συμπεριφορά.